عینک مانیتورینگ با قابلیت هدف‌گیری دقیق و اعلان بصری

كپسول فشار چاه هاي نفت مبتني بر سوخت جامد (سديم آزيد)، مايع (سوخت تركيبي) و گاز فشرده شده و توليد گاز پيوسته و پر فشار نيتروژن براي كاهش گرانروي و ايجاد رانش سيال (نفت) درون مخزن (چاه) 2- به دليل استهلاك مخازن نفتي و وارد شدن چاههاي توليد نفت به نيمه دوم عمر خود اين مخازن دچار افت توليد شده اند و همزمان نيز مصرف به شدت در حال افزايش است. امروزه با وجود برداشت مكرر از چاه هاي نفت، متوسط توليد اين چاه ها به 2 هزار بشكه در روز رسيده است. در شرايطي كه بازدهي چاه هاي نفت در حال كاهش است با صيانت از اين مخازن و تزريق به موقع انواع گاز به انها، مي توان توليد چاه ها را به متوسط 6 تا 9 هزار بشكه در روز باز گرداند. مشكل افت فشار در چاه هاي نفتي بزرگترين مشكلي است كه مخازن نفتي با آن رو به رو هستند در حالي كه اين مخازن نيازمند رسيدگي بيشتر هستند و براي ثابت نگهداشتم فشار بايد به اين مخازن گاز با آب تزريق شود اما متاسفانه در صيانت از اين مخازن سهل انگاري مي شود. از آن جا كه بيشتر مخازن كشور در نيمه دوم عمر خود به سر مي برند و هر چه از عمر مخزن مي گذرد برداشت از آن دشوارتر مي شود بايد با روش هاي خاصي با توجه به شرايط مخزن ، برداشت از آن را بهتر وبيشتر كرد البته اين نكته را نبايد فراموش كرد كه در روش هاي ازدياد برداشت بايد از ميان روش هاي مختلف بهترين آن را از لحاظ عملي و اقتصادي انتخاب كرد. با افت مداوم فشار مخزن دبي توليد رفته رفته كم شده تا جايي كه ديگر توليد طبيعي از مخزن مقرون به صرفه نخواهد بود. اين نقطه زماني اتفاق مي افتد كه بازيابي (Recovery) نفت از مخزن به نسبت پايين است. تزريق گاز در مخازن اشباع نشده باعث افزايش ضريب حجمي سازند مي شود در حاليكه تزريق آب به اين مخازن هرگز اين توانايي را ندارد. نفت منبسط شده به وسيله تزريق گاز، ضريب بازيافت نفت مخزن را به ميزان زيادي افزايش مي دهد به عبارت ديگر، حجم باقيمانده نفت اشباع شده با كاز تزريقي در مخزن در مقايسه با حجم نفت اوليه، داراي گاز محلول بيشتري است. بنابراين هر ميزان كه فشار مخزن بالاتر باشد، باعث حل شدن بيشتر گاز در نفت و انبساط بيشتر نفت خواهد شد. اين فرايند كمك بيشتري به استحصال نفت مي كند. اما تزريق برخي از گازها نيز احتمال رسوب آسفالتين در چاهاي نفت را افزايش مي دهد. از اين رو مي بايست از هر گونه فرايندي كه موجب تشكيل رسوب آسفالتين مي شود اجتناب كرد. در اين طرح بهترين راه حل براي ايجاد فشار مناسب و قوي در چاه نفت، استفاده از گازهاي غير هيدروكربوري معرفي شده است كه به روش كاملا اقتصادي و با صرفه كه در ادامه شرح داده مي شود مي توان به حداكثر بازدهي بهره برداري از مخازن نفتي دست يافت. توليد گازهاي غير هيدروكبوري و نيز تزريق آن ها به مخازن نيز يكي از مسائل و معضلات پيش روي تحقق برداشت صيانتي از مخازن نفتي مي باشد. اساس راه حل در اين اختراع به روشي كاملا اقتصادي و كاربردي بيان شده است . در اين اختراع از يك كپسول فشار از جنس آلياژ آلومينيوم پرچگال استفاده مي شود تا هم مانند يك سيلندر انفجار سوخت درون خود را تحمل نمايد و هم براساس چگالي بيشتر خود، از سيال هايي با گرانروي بالا نظير نفت سنگين عبور نموده و به انتها چاه با مخزن نفتي برسد. پس از رسيدن كپسول به انتهاي مخزن، تايمر با عمق سنج با شتاب سنج (كه متناسب با شرايط مخزن انتخاب مي شود)، سيگنال هايي را متناسب با زمان و عمق يا شتاب محاسبه شده براي انتشار گاز، به واحد كنترل الكترونيكي ارسال مي دارد، واحد كنترل پس از دريافت سيگنال، چاشني را فعال نموده و در نتيجه سوخت پيشران موجود در كپسول كه بسته به شرايط و ويژگي هاي چاه يا مخزن نفتي مي تواند جامد يا مايع تركيبي يا گاز فشرده شده مي باشد، در داخل كپسول منفجر مي شود و گاز نيتروژن داغ توليد مي نمايد كه پس از عبور از فيلتر، با فشار بالا (فشار توسط نوعي دريچه قابل تنظيم مي باشد) به بيرون رانده مي شود. در كپسول نوع اول از سوخت جامد حاوي سديم آزيد استفاده مي شود. اين ماده شيميايي اصطلاحا سديم ازته ناميده مي شود و در اثر انفجار به گاز بي خطر نيتروژن كه 80% گاز موجود در هوا مي باشد و نيز دي اكسيد كربن تبديل مي شود و البته مقدار كمي هيدروكسيد سديم توليد مي شود كه در بعضي موارد در افراد خارش پوست و حساسيت ايجاد مي كند. سديم آزيد سوخت جامدي است كه داراي خاصيت توليد گاز با نرخ بالا مي باشد كه براي كاربردهاي مختلف بسيار پايدار مي باشد.